نقش فرش ایرانی بخش اول
فرش ایرانی هنر – صنعتی است که از دیرباز به عنوان نام واعتباری برای ایران بر فرهنگ ایرانی سایه افکنده است. مفروش کردن هر خانه ای با نقش فرش ایرانی فرصتیست برای لمس تاریخ چندین و چند ساله ی ایران و تارهای فرش ایرانی جایگاه حماسه هموطنان بافنده است که خلقت خداوند را به تصویر میکشند.
نقوش بکار رفته در فرش ایرانی بر گرفته از فرهنگ و سبک زندگی بافندگان آن در هر نقطه از ایران است. طوری که می توان گفت هر فرش ایرانی تابلویی زیبا، گویای طبیعت و فرهنگ خطه ای از ایران است و با مشاهده ی آن می توان اصالتش را جویا شد.
به علت وجود این خصوصیت کاوشگران پس از یافتن فرش “پازیریک” در منطقه ای به همین نام در روسیه به این مهم پی بردند که این فرش، فرشی ایرانی است زیرا بر روی آن طرحی از اسب سواران ایرانی و اشکال تخت جمشید نقش شده بود و از آن به عنوان اولین فرش ایرانی یاد می شود.
آغاز بافت فرش کلاسیک ایرانی به سلسله صفویه باز می گردد و در شهرهایی نظیر تبریز ، اصفهان ، فرش کاشان ، فرش مشهد ، کرمان ، جوشقان ، یزد ، استرآباد ، هرات ، شیروان ، قره باغ و گیلان توسعه پیدا کرد و در همین زمان استفاده از نقش فرش ایرانی طرح ترنج در وسط قالی و لچک ها رایج شد.
همچنین صادرات فرش ایرانی درزمان فتحعلی شاه و بعد از آن به دست ناصرالدین شاه وسعت گرفت و ایران را تبدیل به بزرگ ترین صادر کننده ی فرش دستباف کرد، و امکان خرید فرش ایرانی را برای فرش پسندان فراهم نمود.
فلسفه ی پیدایش فرش از آغاز، استفاده از آن به عنوان زیرانداز بوده است، پس بدیهی است که درشرایط مختلف آب و هوایی ضخامت و جنس آن نیز متفاوت باشد. در مناطق مختلف ایران فرش به شیوه های گوناگون بافته می شود ، این گوناگونی را می توان در گره ها، نوع الیاف مصرفی و رنگ آمیزی مشاهده کرد.
تفاوت در نوع گره آن را به دو دسته ی گره ترکی و گره فارسی تقسیم کرده است. همانطور که از اسمشان مشخص است، گره ی اول مربوط به مناطق ترک زبان و گره ی دوم مخصوص مناطق فارسی زبان است.
با تشکر از وبسایت بهترینها
رفتن به فروشگاه اینترنتی فرش نگین مشهد